countenance
coun.te.nance

n
1 rosto, semblante, face.
2 feições, fisionomia.
3 apoio, auxílio.
4 graça, favor.
5 aprovação.
6 calma, tranquilidade, compostura: he kept his countenance / ele manteve a compostura: they put him out of countenance / eles o desanimaram, confundiram ou desconcertaram.
vt
1 aprovar, encorajar, apoiar, favorecer: they lent (their) countenance to him, they kept him in countenance / eles o favoreceram, apoiaram ou encorajaram.
2 permitir, tolerar.
Topo ↑